Θα σας μεταφέρουμε τις καλύτερες ιστορίες τρόμου που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο. Διαβάστε τις όταν νυχτώνει λοιπόν και καλή σας διασκέδαση.
Το δωμάτιο που δεν είχε αριθμό
Ένας άνδρας, έφτασε σε ένα ξενοδοχείο και ανοίγοντας την πόρτα πλησίασε στη ρεσεψιόν για να ζητήσει δωμάτιο. Πίσω από το γραφείο της ρεσεψιόν, κάθονταν μια γυναίκα που του έδωσε διστακτικά ένα τελευταίο κλειδί. Μόλις άφησε το κλειδί στο χέρι του, του είπε πως στον διάδρομο που οδηγούσε προς το δωμάτιό του υπήρχε μια πόρτα ακόμα, χωρίς αριθμό, που ήταν κλειδωμένη. Δεν έπρεπε να την ανοίξει καθώς του εξήγησε πως ήταν η αποθήκη του ξενοδοχείου. Μάλιστα, η κυρία της ρεσεψιόν, του το υπενθύμισε μία φορά ακόμα πριν τον αφήσει να ξεκινησει για το δωμάτιό του. Ακολούθησε τις οδηγίες της λοιπόν και πήγε κατευθείαν στο δωμάτιό του.
Ωστόσο, η επιμονή της γυναίκας είχε προκαλέσει την περιέργειά του κι έτσι, την επόμενη νύχτα, περπατώντας έξω από το δωμάτιο που δεν είχε αριθμό, έπιασε το πόμολο και προσπάθησε να ανοίξει. Η πόρτα, ήταν πράγματι κλειδωμένη. Έσκυψε λοιπόν και κοίταξε στο εσωτερικό του από τη μεγάλη κλειδαρότρυπα. Ένα ρεύμα ψυχρού αέρα πέρασε από την τρύπα και τον έκανε ν’ ανοιγοκλείσει το μάτι του.
Αυτό που είδε ήταν ένα δωμάτιο που έμοιαζε με το δικό του, μα με μία διαφορά. Σε μια γωνία του χώρου στέκονταν μια γυναίκα, της οποίας το δέρμα ήταν απίστευτα χλωμό. Σχεδόν λευκό. Κι έιχε στραμμένο το κεφάλι της προς τον τοίχο, προς την αντίθετη πλευρά της πόρτας μουρμουρίζοντας κάτι.
Ήταν κάποια γνωστή και κρατούσε την ανωνυμία της; Ήταν η κόρη του ιδιοκτήτη; Σκέφτηκε για μια στιγμή να χτυπήσει την πόρτα από την τόση περιέργεια, μα αποφάσισε να μην το κάνει.
Κι ενώ έσπαγε το κεφάλι του να βρει στοιχεία για το ποια μπορεί να είναι, η γυναίκα γύρισε απότομα το κεφάλι της κοιτάζοντας προς την πόρτα.
Έπεσε προς τα πίσω, ελπίζοντας πως δεν θα υποψιάζονταν πως την κατασκόπευε τα τελευταία λεπτά. Σηκώθηκε γρήγορα και επέστρεψε στο δωμάτιό του.
Την επόμενη μέρα, βγαίνοντας από το δωμάτιο του επέστρεψε στην πόρτα του δωματίου που δεν είχε αριθμό και αποφασισμένος κοίταξε ξανά μέσα από τη μεγάλη κλειδαρότρυπα. Μα αυτή τη φορά, το μόνο που είδε ήταν ένα κόκκινο χρώμα. Δεν μπορούσε να διακρίνει τίποτα πέρα από ένα έντονο κόκκινο χρώμα.
Σκέφτηκε πως η κάτοικος του δωματίου τον είχε καταλάβει, ήξερε πως την κατασκόπευε και μπλόκαρε την κλειδαρότρυπα ένα κομμάτι κόκκινο χαρτί. Ένιωσε τρομερή αμηχανία, σκέφτηκε πως είχε κάνει τη γυναίκα να νιώσει τόσο άβολα και είχε την ελπίδα πως δεν είχε παραπονεθεί στη γυναίκα της ρεσεψιόν.
Κατέβηκε τα σκαλιά, σταμάτησε στο γραφείο και της είπε όλα όσα είχε κάνει τη χθεσινή βραδιά.
Κι εκείνη αναστέναξε και τον ρώτησε: «Κοίταξες στ’ αλήθεια μέσα από την κλειδαρότρυπα;»
Μόλις το παραδέχτηκε ξανά εκείνη του είπε μια ιστορία:
«Θέλω να σου πω τι συνέβη πριν χρόνια σε εκείνο το δωμάτιο. Πριν από καιρό λοιπόν, ένας άντρας δολοφόνησε τη σύζυγό του πνίγοντάς την με τα ίδια του τα χέρια. Όσοι έμειναν στο δωμάτιο μετά από τον φόνο εκείνο, χωρίς να γνωρίζουν την ιστορία του φόνου μας δήλωναν δυσαρεστημένοι, από το πρώτο βράδυ, πως ένιωθαν εξαιρετικά άβολα και μάλιστα, κάποιοι, είπαν πως ένιωθαν ξένες παρουσίες στον χώρο. Έτσι, αφαιρέσαμε τον αριθμό και ανακοινώνουμε πως το δωμάτιο είναι απλώς αποθήκη μας. Ο δολοφόνος δεν βρέθηκε ποτέ. Ενώ δώσαμε καλή περιγραφή στις αρχές. Άλλωστε το ζευγάρι είχε δύο μοναδικά χαρακτηριστικά. Το δέρμα και του άντρα μα και της γυναίκας ήταν εξαιρετικά λευκό, σχεδόν διάφανο. Και το πιο περίεργο;
Τα μάτια τους, γύρω από τις κόρες.
Ήταν κόκκινα.»
Διάβασε επίσης:
Ιστορίες Τρόμου #01, Το Άγαλμα
Ιστορίες τρόμου #02, Η ανακαίνιση
Ιστορίες τρόμου #03, Ο μικρός μου αδερφός
