Shut Up ‘n Play Yer Guitar

Γράφει: Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ο Frank Zappa ανήκει στους μεγάλους “παλαβούς” της μουσικής. Σε εκείνους τους λαμπερούς Επαναστάτες οι οποίοι χρησιμοποίησαν τη μουσική ως όπλο αντίστασης σε προκαθορισμένες πεποιθήσεις, ως όχημα που σαρώνει ταμπού και προκαταλήψεις και κρατάει το λάβαρο της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης.

Ο Zappa υπήρξε ένας τρομερός μουσικός, μία πολυδιάστατη μουσική προσωπικότητα, ένας άνθρωπος με αιρετικές απόψεις που δε δίστασε να εναντιωθεί σε κάθε εξουσία, σε θρησκευτικές και πολιτικές εξουσίες, διατηρώντας μία βαθιά φιλοσοφική σκέψη και βάθος σκέψης.

Ο Zappa ως μία σημαντική μορφή της Αμερικανικής κουλτούρας, επηρέασε σημαντικά τη μουσική πορεία του 20ου αιώνα. Κυρίως, λόγω της μουσικής του ευστροφίας η οποία του επέτρεψε να ελίσσεται έξυπνα ανάμεσα σε πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής. Από ροκ, μέχρι ποπ και τζαζ.

Αυτό διαφαίνεται στο άλμπουμ του “Shut up ‘n play yer guitar”, ένας δίσκος που ανέδειξε την επιρροή του και από το δικό μας βασικό μουσικό όργανο, το μπουζούκι.

Το μπουζούκι δεν άφησε ανεπηρέαστο πολλούς μεγάλους αστέρες της ροκ μουσικής. Το αγάπησε ο σπουδαίος Rory Gallagher, το εκτίμησε ο μέγιστος Τζίμι Χέντριξ στο πρόσωπο του Μανώλη Χιώτη. Η λαϊκή του αύρα, ο μάγκικος ήχος του που αναδύει Ελληνική μουσική νοοτροπία, γνωρίζει να ακουμπά τρυφερά ακόμα και τα μουσικά αυτιά ιερών τεράτων της ροκ μουσικής.

Σε αυτό το άλμπουμ, βλέπουμε αυτό το “περίεργο” πάντρεμα διαφορετικών ήχων και μουσικών φιλοσοφιών. Αυτό αναδεικνύει τη μουσική ευστροφία του Zappa και τη δύναμη του να εμπνέεται από τη δυναμική και αξία του εκάστοτε είδους.

Στο Canard du Jour, κομμάτι του δίσκου διαπιστώνουμε την όμορφη μείξη του ροκ ήχου με τη σύνδεση του ηλεκτρικού μπουζουκιού.

Το άλμπουμ περιέχει διαλόγους του Zappa και live κομμάτια, παραμένοντας ένας από τους καλύτερους δίσκους στη μακρόχρονη μουσική πορεία του ίδιου.

Και μία απόδειξη της μεγάλης μουσικής του ικανότητας να συνδέει μουσικά είδη, να παράγει ήχους από το πάντρεμα διαφορετικών οργάνων, να τολμάει να πειραματίζεται και να υπερπηδάει μουσικούς τοίχους που έμοιαζαν πελώριοι.