Το ιστορικό
Είναι το βράδυ της 8ης Δεκεμβρίου του 1980. Ο Μαρκ Τσάπμαν πυροβολεί και τραυματίζει θανάσιμα τον Τζον Λένον, έξω από το σπίτι του, στο ιστορικό κτίριο Dakota της Νέας Υόρκης. Ο Λένον επέστρεφε μετά την ηχογράφηση των τραγουδιών “Walking on Thin Ice” και “It Happened”, που προορίζονταν για τον επόμενο δίσκο του.
(Η ανακοίνωση του θανάτου)
Ο Τσάπμαν είχε πλησιάσει τον Τζον Λένον νωρίτερα, την ίδια ημέρα, για να αποσπάσει ένα αυτόγραφο του.
Μετά την επιστροφή του Λένον από το στούντιο ηχογράφησης, ο Τσάπμαν τον πυροβολεί πισώπλατα. Σύμφωνα με την αυτοψία, δύο σφαίρες διαπέρασαν το αριστερό μέρος του σώματός του στο ύψος του στήθους, ενώ δύο ακόμα τον τραυμάτισαν κοντά στον αριστερό ώμο. Όλες προκάλεσαν εσωτερική αιμορραγία, ενώ η θανάσιμη σφαίρα διαπέρασε την αορτή του.
Ο Τσάπμαν παρέμεινε στον τόπο του εγκλήματος μέχρι την άφιξη της αστυνομίας. Εκτός από το όπλο του εγκλήματος, στην κατοχή του υπήρχαν ένα αντίτυπο του δίσκου Double Fantasy, στο εξώφυλλο του οποίου είχε υπογράψει νωρίτερα ο Λένον και ένα αντίτυπο του μυθιστορήματος The Catcher in the Rye του Σάλιντζερ. O Λένον οδηγήθηκε στο νοσοκομείο Ρούζβελτ, όπου επισημοποιήθηκε ο θάνατός του από υποογκαιμικό σοκ. Προκλήθηκε λόγω της μεγάλης απώλειας αίματος.
Δύο ημέρες αργότερα, η σορός του αποτεφρώθηκε στο κοιμητήριο του Φέρνκλιφ, στη Νέα Υόρκη.
Ο Μαρκ Τσάπμαν και η μοίρα του
Ο Μαρκ Τσάπμαν καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Σε ψυχιάτρους του δικαστηρίου διηγήθηκε πως «κακά πνεύματα τον παρότρυναν να δολοφονήσει τον Λένον». Tο 2004 ομολόγησε πως ένας από τους λόγους που τον ώθησαν στη δολοφονία ήταν η επιθυμία του να προβληθεί, αισθανόμενος πως μέχρι τότε ήταν ασήμαντος.
Ο Τσάπμαν βρίσκεται στη φυλακή από το 1981 παρά τις διάφορες εκστρατείες για την αποφυλάκισή του και τις δέκα εφέσεις που έχει ασκήσει.
Η επόμενη ακρόαση για την αποφυλάκισή του είναι εντός του 2020…
Οι “νεκροί ήρωες”
Τρεις μέρες πριν από τη δολοφονία του, σε συνέντευξη του, διάρκειας 9 ωρών, στο περιοδικό Rolling Stone, ο Λένον είχε πει: «Δεν με ενδιαφέρει να είμαι ένας νεκρός ήρωας. Αυτό που θέλουν (ο τύπος και οι κριτικοί) είναι νεκροί ήρωες, όπως ο Σιντ Βίσιους και ο Τζέιμς Ντιν. Δεν με ενδιαφέρει να είμαι ένας νεκρός γαμημένος ήρωας…».