Η Θεσσαλονίκη περιμένει να κατοικηθεί

Πιάνεις μια πόλη που βουίζει, μια πόλη που θυμίζει μελίσσι, και μ’ έναν τρόπο μαγικό, της αφαιρείς τους ανθρώπους. Αρπάζεις τη ζωή από τους δρόμους και την κρύβεις. Στους τοίχους. Τα έργα τέχνης μιας περίεργης μοναξιάς είναι εκεί έξω, κι έχει καλλιτέχνες που βρήκαν τρόπο να αποκτήσουν έναν καμβά αλλιώτικο. Οι φωτογραφίες του Γιώργου Κόγια, για άλλη μία φορά είναι ένα ταξίδι. Σ’ ένα δυστοπικό μέλλον ίσως, σε μια πόλη που χτίστηκε και περιμένει να κατοικηθεί. Μια βόλτα λοιπόν, σε μια πόλη σε παύση. Ελάτε να δείτε τον κόσμο αλλιώς:

Η Χ.Α.Ν.Θ.
Ο Λευκός Πύργος.
Λεωφόρος Νίκης. Στην Αριστοτέλους.
Η Νέα Παραλία.
Η οδός Ερμού.
Η οδός Αγγελάκη και οι αιωνόβιες ελιές που απέκτησε.
Η Εθνικής Αμύνης, μπροστά από την είσοδο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.
Η Εγνατία και η Καμάρα της.
Η Ίωνος Δραγούμη. Και στο βάθος ο Θερμαϊκός.
Η Μητροπόλεως κόβει την Πλατεία Αριστοτέλους.
Η Τσιμισκή…
Η Αγίας Σοφίας. Κι αμυδρά, ο Όλυμπος.
Τσιμισκή. Η κεντρική αρτηρία της Θεσσαλονίκης.
Παύλου Μελά και Τσιμισκή γωνία.
Η Λεωφόρος Στρατού.
Η Μεγάλου Αλεξάνδρου…