Πιάνεις μια πόλη που βουίζει, μια πόλη που θυμίζει μελίσσι, και μ’ έναν τρόπο μαγικό, της αφαιρείς τους ανθρώπους. Αρπάζεις τη ζωή από τους δρόμους και την κρύβεις. Στους τοίχους. Τα έργα τέχνης μιας περίεργης μοναξιάς είναι εκεί έξω, κι έχει καλλιτέχνες που βρήκαν τρόπο να αποκτήσουν έναν καμβά αλλιώτικο. Οι φωτογραφίες του Γιώργου Κόγια, για άλλη μία φορά είναι ένα ταξίδι. Σ’ ένα δυστοπικό μέλλον ίσως, σε μια πόλη που χτίστηκε και περιμένει να κατοικηθεί. Μια βόλτα λοιπόν, σε μια πόλη σε παύση. Ελάτε να δείτε τον κόσμο αλλιώς:
