Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
Η Μικρή Λουλού με το χαρακτηριστικό της κόκκινο φόρεμα, τα κατσαρά της μαλλιά και το πείσμα της, πάντοτε με έκανε να τη συγκρίνω με τη Μαφάλντα.
Με το κοφτερό της μυαλό το οποίο πάντοτε καταφέρνει να βρίσκει τη λύση ακόμα και εκεί που φαίνεται ότι έχει μπλέξει άσχημα. Και με την αληθινή αγάπη που έχει για τους φίλους τους, ειδικότερα την Άνι και τον Τάμπυ Τόμπκινς, αναδεικνύοντας την πραγματική φιλία που όντως μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στα δύο φύλα.
Θεωρώ πως η μικρή Λουλού είναι χωρίς αμφιβολία, η πιο πετυχημένη φιγούρα κόμικ μετά τους ήρωες της Disney. Μπορεί να εμφανίστηκε στον Κινηματογράφο για πρώτη φορά στις 24 Δεκεμβρίου του 1943, ωστόσο απέκτησε δημοφιλίας εκτός της Αμερικανικής σφαίρας με την έκδοση των ιστοριών της σε βιβλία.
Με τη μικρή Λουλού μεγάλωσα, τα τεύχη της διάβαζα ασταμάτητα, τα οποία αγόραζα από το κλασικό βιβλιοπωλείο «Προκόπης» στου Ζωγράφου.
Η Λουλού διακρίνεται για το πείσμα της, την εντυπωσιακή της εξυπνάδα και τη διάθεση για βοήθεια, δημιουργώντας αυτή την αίσθηση οικειότητας με τους θαυμαστές της. Αισθάνεσαι πως ακόμα και αν πρόκειται για ένα καρτούν, είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, η φίλη που πάντα αναζητάς στη δύσκολη στιγμή.
Το πραγματικό της όνομα είναι Λουλού Μόπετ και κατάφερε να μείνει αξέχαστη διότι ανέδειξε τις γκάφες της γειτονιάς , τις παρέες και τα παιχνίδια στην αλάνα, τα πιο τρυφερά βιώματα των περισσότερων από εμάς.
Η Λουλού αποτελεί το κόμικ που αξιοποιήθηκε με κάθε τρόπο, γεγονός που συνέβαλλε στη δημοφιλία της. Προβλήθηκε και από τη δική μας ΕΡΤ, κυκλοφόρησε σε βιβλίο, πρωταγωνίστησε στο σινεμά.
Οι αναγνώστες γοητεύονται διαχρονικά από αυτό τον τόσο πετυχημένο συνδυασμό παιδικής αφέλειας και ώριμης εξυπνάδας, τα οποία συνδυάζει έξυπνα ως ικανότατη ηρωίδα.
Ωστόσο, βλέπουμε ανάμεσα και μέσα από αυτό το κόμικ, πολλές κοινωνικές παραμέτρους. Τις κοινωνικές διαφορές ανάμεσα σε παιδιά πιο υψηλής οικονομικής τάξης, τα οποία ενσαρκώνουν οι φανταστικοί ήρωες Wilbur Van Snobbe και η Γκλόρια. Διαπιστώνουμε το πόσο έντονη είναι η εφηβική αντιπαράθεση της παρέας αγοριών του Τάμπυ με ορισμένες άλλες συμμορίες της περιοχής, δείχνοντας τις νεανικές κόντρες.
Μπορεί η Λουλού να τη «φέρνει» πολλές φορές στον Τάμπυ, αλλά παραμένει πάντοτε συγκινητική η αγνή αγάπη που εξακολουθεί να έχει για αυτόν. Η Μικρή Λουλού ως κόμικ αναδεικνύει μοναδικά την τρυφερότητα της άδολης παιδικής φιλίας, το πώς η φιλία των παιδιών στηρίζεται σε αγνά κίνητρα και είναι ανιδιοτελής.
Νομίζω πως η μικρή Λουλού παραμένει τόσο αγαπητή επειδή είναι μία νότα αισιοδοξίας, παιδικής αθωότητας και καλοσύνης, μέσα σε έναν στρόβιλο ενήλικης αλαζονείας.
Είναι διαχρονική επειδή αναδεικνύει τη σοφία της παιδικής ματιάς, η οποία τελικά μπορεί να είναι και η λύση σε ένα αδιέξοδο. Γιατί ένα παιδί τα βλέπει όλα τόσο απλά, τόσο αγνά, μακριά από μία ενήλικη ζαλάδα που πολλές φορές βλέπει θολούρα σε λιακάδα.
Είναι η πιο γλυκιά ηρωίδα, η πιο όμορφη ανάμνηση μίας παιδικότητας που ξεθωριάζει. Αλλά πάντοτε υπάρχει…
