Γράφει: Σωτηρία Βασιλείου
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες…»
Με τόσο Καβάφη που ακούσαμε αυτές τις μέρες στο ελληνικό κοινοβούλιο (πολλή ποίηση έπεσε… άντε και στο ποιείν τώρα) πατώ κι εγώ στον Καβάφη… για άλλη μια φορά (ήταν καιρός στο Λύκειο που σε κάθε έκθεση κολλούσα και κάτι από τα έργα του ποιητή).
Αλήθεια, γιατί ο δεύτερος πιο ακριβοπληρωμένος πρόεδρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση επιμένει να περιφέρεται στα κανάλια κάνοντας δηλώσεις που μόνο σε υπεύθυνο ηγέτη δεν αρμόζουν… Δηλώσεις που το μόνο που καταφέρνουν είναι να δίνουν τροφή για δυσοίωνα σχόλια στις διόλου καλόβουλες Κασσάνδρες.
Οξύμωρο ε! Ακριβοπληρωμένος και κομμουνιστής… Σεμνή και ταπεινή ερώτηση: γιατί δεν μοιράζει τον παχυλό μισθό του στους άπορους Κύπριους που αυξάνονται και πληθύνονται;
Αυξάνονται οι άποροι Κύπριοι, αυξάνονται και οι μετανάστες… το κέντρο της Λευκωσίας παρουσιάζει πλέον κάποιες ομοιότητες με το κέντρο της Αθήνας. Τι θα γίνει όταν η ανεργία αυξηθεί ακόμα περισσότερο και όλο αυτό το πολυεθνικό κέντρο βρεθεί παντελώς άνεργο; Ίσως η Ομόνοια να είναι στιγμή από ένα σενάριο του μέλλοντος. Το άλλο σενάριο είναι η λήψη μέτρων ώστε να αλλάξει το ποτάμι ρου. Και… οπωσδήποτε το καλωσόρισμα Σύριων προσφύγων δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτά τα μέτρα.
Οξύμωρο… η διακήρυξη της εθνικής ενότητας και τα απανωτά πυρά στους τραπεζίτες. Δεν είναι άγιοι οι τραπεζίτες, σίγουρα έκαναν πολλά σφάλματα αλλά όλες αυτές οι δηλώσεις απλά επιβαρύνουν το έτσι κι αλλιώς αρνητικό κλίμα. Και κάπως έτσι οι καταθέσεις, που μοιάζουν πολύ με τα αποδημητικά πτηνά, θα ψάξουν πιο ασφαλή καταφύγια… και τότε τα ελλείμματα θα αυξηθούν και οι ανάγκες δανεισμού βεβαίως…
Και πάλι… δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο που ορισμένοι καταγγέλλουν ενζήλως την ενέργεια της Αρχιεπισκοπής να συμμετάσχει στην αύξηση κεφαλαίου της Ελληνικής Τράπεζας ως μετατροπή της Εκκλησίας σε τραπεζίτη. Τι έπρεπε δηλαδή να κάνει ο Μακαριώτατος; Παρακλήσεις και τάματα ώστε να έρθει λύση ουρανοκατέβατη; Μακάρι να μπορούσαν οι εγχώριοι θεσμοί να σώσουν και τις άλλες τράπεζες με ίδια μέσα αντί να πουλάνε ανερμάτιστες ελπίδες για Κινέζους και Ρώσους που δεν ήρθαν ποτέ ή ήρθαν ή και θα έρθουν αντί δώρων τον Δούρειο Ίππο φέροντες…
Στο μεταξύ είναι πολλά τα σημάδια πως ο Πρόεδρος απολαμβάνει συντροφικά το νιρβάνα του… Διότι δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά τον Παγκύπριο Διαγωνισμό Ομορφιάς – υπερθέαμα που έλαβε χώρα εν μέσω κρίσης και με την Τρόικα inta portas. Ποιο σκοπό εξυπηρετούν τέτοιες κινήσεις αδυνατώ να κατανοήσω. Να υπνωτίσουν τα φαντασμαγορικά αυτά show δια του εντυπωσιασμού ποιους και κυρίως γιατί; Προσοχή, διότι πλησιάζουν και εκλογές και οι υπνοβάτες ή και οι αιθεροβάμονες αποτελούν ναι μεν ευδημαγώγητη εκλογική πελατεία, δεν αποτελούν όμως τα φερέλπιδα μέλη μιας πραγματικής Πολιτείας.
Και… για να μην πάθει εγκεφαλικό και το κυπριακό σύστημα υγείας από σωρηδόν εγκεφαλικά… ας εισάγουμε έστω και αργά κάποιες αλλαγές στον τρόπο ζωής μας… Λέω τώρα ας μάθουμε να περπατάμε κάποια μέτρα και ας ενδιαφερθούμε για τα δρομολόγια των δημοσίων συγκοινωνιών. Και… ορισμένες οικογένειες που δεν το σηκώνει το πορτοφόλι… ας κάνουν κάποιες προσπάθειες επιβίωσης χωρίς την «μαυρού». Και ναι… δεν είναι ανάγκη επειδή έξω «εν λάλλαρος» να κυκλοφορούμε με ζακέτα εντός οικίας επειδή βάλαμε το κλιματιστικό στους 20 βαθμούς.
Εν κατακλείδι, η Κύπρος (το μέγεθος και η γεωγραφική θέση ευνοούν) μπορεί να γίνει το Λουξεμβούργο της Μεσογείου. Μπορεί πάλι να συμπυκνώσει με τρόπο εφιαλτικό τις χειρότερες όψεις της ελληνικής πρωτεύουσας… Από τη μια είναι ο πήχης της δημαγωγίας… τον οποίο ομολογουμένως ο νυν πρόεδρος ανέβασε πολύ ψηλά… Από την άλλη υπάρχει και ο πήχης της σοβαρότητας, της ειλικρίνειας και της σκληρής δουλειάς. Το μέλλον της Κύπρου και του καθενός ξεχωριστά εξαρτάται από την απόφαση του άλτη… και άλτες δεν είναι μόνο οι ηγέτες αλλά και ο καθένας ξεχωριστά… Και επιβάλλεται να βρούμε «μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες» ποιο είναι το σωστό σκάμμα για το άλμα μας.
