Γράφει: Σωτηρία Βασιλείου
Τετάρτη, 29 Φεβρουαρίου 2012, Θεσσαλονίκη. Παράξενη μέρα η σημερινή. Ήλιος τσαχπίνικος, Βαρδάρης αγριεμένος, βροχή ανά ώρα και δια πεντάλεπτο, κάποιες αλαφροΐσκιωτες νιφάδες χιονιού… φαινόμενα αταίριαστα και όμως τόσο συνταιριασμένα σήμερα. Σπάνιο φαινόμενο. Σπάνιο φαινόμενο όσο και η μέρα… 29 Φεβρουαρίου. Ανά τετραετία μόνο ο κουτσός Φλεβάρης λαμβάνει άλλη μια μέρα παράταση ζωής, όπως και ο χειμώνας… και μετά καλωσορίζουμε την άνοιξη.
Σπάνια μέρα η 29η Φεβρουαρίου, αφιερωμένη στους σπάνιους ανθρώπους, στους ανθρώπους με σπάνια νοσήματα. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν υπονοώ πως οι άλλοι δεν είναι σπάνιοι, απλά οι άνθρωποι αυτοί έχουν μία κοινή σπανιότητα, η οποία αποτελεί και το σύνδεσμό τους, ένα νόσημα σπάνιο. Είναι όμως πολλά τα σπάνια νοσήματα – οκτώ χιλιάδες –, οπότε και οι σπάνιοι είναι πολλοί. Στην Ελλάδα μόνο είναι ένα εκατομμύριο και στην Ευρώπη τριάντα εκατομμύρια άτομα μαθαίνουν να ζουν συντροφιά με ένα σπάνιο νόσημα, περισσότερο ή λιγότερο γνωστό.
Ομολογώ πως φέτος έμαθα για τη μέρα αυτή, με αφορμή την ποδηλατοδρομία «Ποδηλατώντας για τους σπάνιους». Ποδηλατάδα λοιπόν, με αφετηρία το Ολύμπιον, στην πλατεία Αριστοτέλους, ένα σπάνιο από μετεωρολογική άποψη απόγευμα. Φτάνω κι εγώ λίγο αργοπορημένη, με ένα σπάνιο ποδήλατο, τρίκυκλο. Είναι πολλά τα ποδήλατα που μαζεύτηκαν. Το event υποστηρίζεται από την Π.Ε.Σ.ΠΑ. (Πανελλήνια Ένωση Σπανίων Παθήσεων), τους ΕΘΕΛοντές Ποδηλάτες Θεσσαλονίκης, τους Πολύχρωμους Ποδηλάτες και Ποδηλάτισσες, το Bike Respect και τους Ποδηλάτες Θεσσαλονίκης. Όλοι μαζί μπορούμε και είμαστε πολλοί εδώ, κόντρα στο κρύο και στον άνεμο και ορισμένοι κόντρα σε νοσήματα, σπάνια και μη.
Ξεκινά η ποδηλατάδα, ορισμένοι έχουμε κολλημένες και αφίσες στα ποδήλατα. Οι περαστικοί μας χαζεύουν, άλλοι με συμπάθεια, άλλοι με ενθουσιασμό, άλλοι με ζήλια, άλλοι με απορία και άλλοι με σταυροκοπήματα. Το σίγουρο είναι πως όλοι μας προσέχουν, όλοι προσέχουν το μήνυμά μας. Η σπανιότητα δεν συνεπάγεται μοναξιά, ένα νόσημα δεν συνεπάγεται περιθωριοποίηση, το πετάλι όμως συνεπάγεται ζωή και προπόνηση στην ανηφόρα, οι ποδηλατάδες συνεπάγονται αίσθηση συντροφιάς και συλλογικότητας, αλληλεγγύη και αγώνα, κυρίως στις ανηφόρες. Σύμφωνα με το ημερολόγιο η άνοιξη είναι στο κατώφλι… σύμφωνα με το ποδηλατόν σμήνος των χελιδονιών η άνοιξη αυτή μπορεί να είναι σπάνια όμορφη… εμπλουτίζοντας τη ζωή μας με ό,τι μια ποδηλατάδα για τους σπάνιους συνεπάγεται.
