Γράφει: Μαρία Σκαμπαρδώνη
Βρέθηκα πολλές φορές σε εστιατόρια, τόσο με παρέες, όσο και μόνη. Θα σταθώ σε εκείνες τις στιγμές που βρέθηκα σε έναν χώρο εστίασης με μοναδική μου παρέα τον εαυτό μου.
Παρατηρούσα την κουζίνα στην οποία γινόταν η προετοιμασία των φαγητών, τους ανθρώπους που καθόντουσαν δίπλα μου, τις νέες κοπέλες στις οποίες η προκλητική ομορφιά της πρώτης νεότητας ήταν έκδηλη.
Όταν βρέθηκα μόνη σε ένα εστιατόριο, δεν αισθάνθηκα ποτέ κάποιο κύμα μοναξιάς να με πλημμυρίζει ή να με αγκαλιάζει. Βίωσα τη χαρά της παρέας με τον εαυτό μου, τη μοναχική εμπειρία να γνωρίζω έναν καινούργιο χώρο και να μου χαρίζω μία γαστρονομική εμπειρία με έξαψη της περιέργειας και ανυπομονησία.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είμαστε μόνοι μας, ο εαυτός μας, μας ακολουθεί παντού, είναι το σαρκίο μας που ποτέ δε μας εγκαταλείπει και το κουβαλάμε πάντα και παντού. Κανέναν άλλον άνθρωπο δεν μπορούμε να έχουμε ενωμένο πάντα πάνω μας, αλλά ο εαυτός μας είναι εκείνος με τον οποίο συμβιώνουμε από την πρώτη μέχρι την τελευταία μας πνοή.
Όταν αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας, όταν περνάμε χρόνο με τον εαυτό μας και του χαρίζουμε στιγμές, δεν απομωνόμαστε. Δυναμώνουμε τον πυρήνα μας και καλλιεργούμε την προσωπική μας αυταξία, αισθανόμαστε τη δύναμη του να αντλούμε χαρά από εμάς τους ίδιους. Δίχως να την περιμένουμε από εξωτερικούς παράγοντες, από καταστάσεις ή ανθρώπους που βρίσκονται έξω από εμάς.
Όταν χτίζουμε στιγμές με μοναδικό πρωταγωνιστή εμάς, μαθαίνουμε πως εμείς βρισκόμαστε στο κέντρο της ζωής μας. Και πως όποιος και να έρθει, όποιος και να παρέλθει, εμείς θα βρισκόμαστε μέσα στη σωματική, συναισθηματική και ψυχική μας ολότητα.
Τον εαυτό μας κανείς δεν μας τον στερεί. Όταν βρέθηκα σε εστιατόριο με μόνη μου παρέα εκείνον, δεν αισθάνθηκα μόνη. Βίωσα μία πνευματική ηρεμία και μία εσωτερική ενδοσκόπηση, δίχως να ζαλίζομαι από συζητήσεις, τράβηγμα φωτογραφιών που έχουν σκοπό να περάσουν μία απατηλή αίσθηση ευζωίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αισθάνθηκα μία ελευθερία, στο μυαλό μου ήρθαν τα λόγια του Καμύ: “για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να μη μας απασχολούν πολύ οι άλλοι”.
Να αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας, να τον πηγαίνουμε βόλτες, να δυναμώνουμε τον πυρήνα του και την αυτονομία του. Αυτό είναι ο δρόμος που θα μας οδηγήσει στην καλλιέργεια υγιών σχέσεων, διότι η επαφή μας με άλλους ανθρώπους θα ξεκινάει με άλλο βάθος και μία πνευματική οικοδομή που δε θα συνθλίβεται εύκολα από τις όποιες απογοητεύσεις.
