Ο τεράστιος Θόδωρος Αγγελόπουλος αφήνει πίσω του μία μοναδική παρακαταθήκη όσον αφορά στον κινηματογράφο, ελληνικό και παγκόσμιο.
Θόδωρος Αγγελόπουλος
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος φεύγει στις 24 Ιανουαρίου του 2012. Ήταν γιγάντιος σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών, το 1998, για την ταινία “Μία αιωνιότητα και μία μέρα“.
Νέα Οδησσός, η θεωρία
Αυτό όμως που κυριολεκτικά μας αφήνει άφωνους είναι τα σκηνικά της ταινίας του Το λιβάδι που δακρύζει. Σου εξηγώ την επική κατάσταση:
“Μια ομάδα ξεριζωμένων Ελλήνων της Οδησσού φτάνει σε ένα βαλτότοπο της Ελλάδας που ορίζεται ένα ποτάμι που τον διασχίζει. Οι πρόσφυγες στεριώνουν εκεί έναν οικισμό προσπαθώντας να ξανακτίσουν τη ζωή τους.”
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος λοιπόν ζητάει να στηθεί ένα ολόκληρο μακεδονίτικο χωριό, των αρχών του αιώνα, στον πυθμένα της Κερκίνης. Τα σχέδια του κορυφαίου Έλληνα σκηνογράφου, Γιώργου Πάτσα, είναι τουλάχιστον μεγαλεπήβολα:
Το ζήτημα όμως είναι πως πραγματοποιούνται. Δημιουργούνται 92 σπίτια που αποτελούν τη Νέα Οδησσό, το νέο χωριό. Διαθέτει εκκλησία, δημαρχείο και διώροφο καφενείο…
Νέα Οδησσός, η πράξη
Τοποθετείται έξω από το Μεγαλοχώρι Σερρών, στις όχθες της λίμνης και αποτελεί έναν μικρό επαρχιακό οικισμό της δεκαετίας του 30. Ο Αγγελόπουλος, για τις ανάγκες των γυρισμάτων του, περιμένει ο Στρυμόνας να βυθίσει το χωριό. Κι έτσι, μπροστά στα μάτια του/τους/μας εμφανίζεται κάτι τόσο εντυπωσιακό:
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ζητάει το χειρότερο δυνατό καιρό για τα γυρίσματά του και Το Λιβάδι που Δακρύζει, ναι, βγαίνει συγκλονιστικό:
Πραγματικά, δώστε σημασία στον ελληνικό κινηματογράφο που παράχθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 έως και σήμερα. Αξίζει:
Υ.Γ. Η μουσική της ταινίας είναι από τα ομορφότερα πράγματα που θ’ ακούσεις στη ζωή σου. Κυρίες, κύριοι, η Ελένη Καραΐνδρου και το έργο της:
