Γράφει: Παπαπρίλης Πανάτσας Γ. Χρήστος
Μέσα απ’ τις γρίλιες του παραθυρόφυλλου
Αντικρίζεις φως
Ζωντανός
Μοναδικό επίτευγμα
Συλλογίζεσαι ποιον μικροσκοπικό δίσκο θα καταπόσεις
Όχι αν πρέπει να κολυμπήσεις στα χημικά και σήμερα
Αναβράζον βεβαίως γιατί το στομάχι πήρε ρεπό
Τα Marlboro καταράστηκαν τους πνεύμονες
Στόμα και λαιμός σκέτο τσιμέντο
Κατεβάζεις μετά βίας διάφορα υγρά
Μπας και ζωντανέψουν τ’ όργανά σου
Ελαχιστοποίηση κινήσεων
Το βλέπεις
Είσαι ακόμη πίτα
Χαμόγελο
Να μην καταλάβουν Χριστό
Ο χώρος μυρίσει μπακάρντι κόλα
Πέφτεις για ύπνο
Και όλα ανεβαίνουν
Τα πρώτα τηλέφωνα
Οι πρώτες αναμνήσεις
Πάταγος
Σε περιγελούν
Κι έχουν δίκιο
Ούτε συ γνωρίζεις γιατί μίλησες με οχτώ γυναίκες
Σκέφτεσαι τον ορό
Καλή ιδέα
Θα υποσχεθείς
Κουρούμπελο;
Ποτέ ξανά
Το πρώτο ψέμα θα ‘ναι ή το τελευταίο;
Θα προσπαθήσω να φάω
Εννοείται, το μισό πιάτο
Ίσως και καφέ στην Αγία Παρασκευή
Ο Γιώργος το ‘λεγε
Να φας, να χέσεις, να κάνεις μπάνιο
Τα δοκιμάζεις όλα
Αποτέλεσμα κανένα
Γιατί μίλησα σε κείνη;
Τι σκατά της είπα;
Πως το πήρε;
Τουλάχιστον βρήκα το θάρρος
Το βράδυ αναπολείς
Κείνη τη μαγευτική μέση
Που οι παλάμες σου μπορούσαν να περικλείουν
Πέρα ως πέρα
Της μιλούσες στ’ αυτί
Μα τα μάτια κοιτούσαν άπληστα το στήθος της
Το βαθύ ντεκολτέ
Που ‘θελες να γεμίσεις
Μ’ ο,τιδήποτε
Hangover σ’ αγαπώ
Ενδεχόμενη απουσία σου
Θα σήμανε την έλευση της κύρωσης
Φωτογραφία από shutterstock.com
