Στο Χόμπιτ, οι Νάνοι, σκάβοντας βαθιά, στα έγκατα της γης, βρήκαν την Καρδιά του Βουνού, το Arkenstone. Κι ήταν το πολυτιμότερο πετράδι του κόσμου όλου.
Στην ιστορία των ανθρώπων, έγινε ακριβώς το ίδιο. Στις 26 Ιανουαρίου του 1905, στο ορυχείο Premier No.2, στη Νότια Αφρική, ανακαλύπτεται το Cullinan. Το Κάλιναν ήταν το μεγαλύτερο διαμάντι που έχει βρεθεί ποτέ στη σφαίρα που ονομάζουμε σπίτι.
Ο πολύτιμος λίθος είχε βάρος 3,106.75 καράτια ή 621.35 γραμμάρια. Ένα διαμάντι που ζύγιζε πάνω από μισό κιλό… Παίρνει το όνομά του από τον Thomas Cullinan, τον διευθυντή του ορυχείου. Παρουσιάζεται στον βασιλιά της Αγγλίας, Εδουάρδο τον 7ο, και αποφασίζεται να το αποκτήσει.
Η σημερινή αξία του άκοπου Κάλιναν υπολογίζεται κοντά στα 2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η κοπή του Κάλιναν
Ο Εδουάρδος δίνει το διαμάντι στους Ολλανδούς Asscher Brothers ώστε να κοπεί. Τον Φεβρουάριο του 1908, στο εργαστήρι των Asscher, μαζεύτηκε κοινό, ώστε να γίνουν θεατές της κοπής του μεγαλύτερου διαμαντιού. Ο Joseph Asscher, σημαδεύει το κατάλληλο σημείο, καθώς η κοπή πρέπει να έχει εξαιρετική ακρίβεια, κατεβάζει τη λεπίδα του, και το διαμάντι μένει άθικτο. Η λεπίδα διαλύεται.
Με νέα εργαλεία, την επόμενη βδομάδα, μα χωρίς κοινό, δοκιμάζει ξανά την πρώτη κοπή του Cullinan.
Ο μύθος λέει πως ο Joseph, λιποθυμάει μόλις κόβει το διαμάντι για πρώτη φορά. Θα εξηγήσει πως η αδρεναλίνη τον κατέκλυσε και πως σωριάστηκε από την ένταση. Το αρχικό Κάλιναν, θα δώσει 9 πέτρες, έτοιμες να πάρουν το τελικό τους σχήμα:
Το Μεγάλο Άστρο της Αφρικής
Το μεγαλύτερο κομμάτι του διαμαντιού θα ονομαστεί Cullinan I, ή “Το Μεγάλο Άστρο της Αφρικής“.
Ζυγίζει 530.2 καράτια ή 106.04 γραμμάρια και έχει 74 πλευρές. Θα τοποθετηθεί στο βασιλικό σκήπτρο των κοσμημάτων του Στέμματος του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το Δεύτερο Μεγάλο Άστρο της Αφρικής, ή αλλιώς, το Cullinan II, θα τοποθετηθεί στο μπροστινό μέρος του αυτοκρατορικού στέμματος:
Η τύχη των μικρότερων πετραδιών που προέκυψαν από το Κάλιναν; Αυτή:
Ματωμένα Διαμάντια
Μία βασική παρατήρηση. Όσο εντυπωσιακό κι αν μοιάζει το Κάλιναν, εξορύχθηκε στη Νότια Αφρική. Οι εργαζόμενοι στα ορυχεία, ήταν κάτι ανάμεσα σε σκλάβους και υποτυπωδώς αμειβόμενους εργάτες. Οι συνθήκες ήταν σκληρότατες, οι θάνατοι εξαιρετικά συχνοί και κυριολεκτικά, τα πετράδια αυτά, από την εποχή εκείνη, ήταν απολύτως καλυμμένα αίμα.
Το ορυχείο, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, έμοιαζε κάπως έτσι κατά την καθημερινότητά του:
Επίσης, το ορυχείο σήμερα, μετά από δεκάδες χρόνια εκμετάλλευσής του μοιάζει κάπως έτσι:
Μια γιγάντια οπή, δίπλα σε μια πόλη που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει τα αδαμαντωρυχεία.
