Γράφει: Σγουραμάλλης Χαράλαμπος
Πριν 5000 χρόνια και 1 λεπτό υπήρχε το κενό. Πριν 5000 χρόνια ακριβώς ο Θεός δημιούργησε το χάος, δηλαδή τους πλανήτες, τη γη και έβαλε το κερασάκι στη τούρτα, τη χώρα μας. Η ανάπτυξη της Ελλάδας στηρίχτηκε πολύ στην αγροτική παραγωγή. Ανέκαθεν σπέρναμε ανέμους και θερίζαμε θύελλες. Αυτές, μαζί με το φως του πολιτισμού το οποίο μας τύφλωνε, τις μοιράσαμε σε άλλους λαούς.
Έπρεπε να κινούμαστε επειδή είχαμε ανεβασμένη χοληστερίνη και ο Ιπποκράτης είχε συστήσει στους αρχαίους προγόνους μας να ακολουθούν δίαιτα βασισμένη σε βελανίδια τα οποία αφθονούσαν στις βάρβαρες χώρες.
Ήμασταν πολύ έξυπνος λαός και αναπτύξαμε μια πολύ πλούσια εκφραστικά γλώσσα. Χάρη στις πολλές λέξεις που είχαμε, μπορούσαμε πλέον να διαφωνούμε μεταξύ μας σε υψηλότερο επίπεδο αντί να συνεργαζόμαστε με πιο ξεκάθαρο και κατανοητό τρόπο.
Επίσης είχαμε την παιδεία να μην αφήνουμε τα προβλήματα να διαιωνίζονται, όπως συμβαίνει σήμερα. Πολεμούσαμε μεταξύ μας και έτσι και οι διαφωνίες τελείωναν και το γένος ξεκαθάριζε από τους φτωχούς και αδύναμους (ναι, και σε αυτόν τον τομέα ήμασταν μπροστά από τον Δαρβίνο) και δίναμε πνοή στο εμπόριο:
Όπλων, στολών, καραβιών, ταχυμεταφορές, (ο πιο διάσημος κούριερ είχε πει το “νενικήκαμεν”) συγκοινωνίες (ο Χάρος ήταν ο πρώτος εφοπλιστής που έπαιρνε επιδότηση, οβολό, για άγονη γραμμή).
Βέβαια, είχαμε και εξωτερική βοήθεια. Άλλο να έχεις ένα θεό να σε στηρίζει και άλλο να έχεις δώδεκα. Αυτό όμως είχε και ένα αρνητικό. Υπήρχε από τότε μεγάλη γραφειοκρατία (ναι, εμείς την ανακαλύψαμε ΚΑΙ αυτήν). Είχες ένα αίτημα και δεν ήξερες σε ποιο θεό να απευθυνθείς. Βάλε και τους ημίθεους, τις νεράιδες τις νύμφες, τους γκόμενους – γκόμενες και τα μπάσταρδα που σπέρναν οι θεοί, δημόσια υπηρεσία κατάντησε η αρχαία θρησκεία μας, από την οποία κρατήσαμε μέχρι σήμερα μόνο τα αρνητικά της.
Τέλος πάντων, με αυτά και με αυτά γίναμε σήμερα 125 εκατομμύρια Έλληνες στο πλανήτη. Όταν είχαμε έρθει από το Σείριο ήμασταν 3000, λίγοι και καλοί, μονοιασμένοι όλοι μεταξύ μας.
Εδώ το κλίμα της γης μας χάλασε και από αθάνατα δημιουργικά παιδιά γεμάτα από αγάπη για τη ζωή που ήμασταν καταντήσαμε καταστροφικοί γέροι που μισούμε τα παιδιά που γεννοβολάμε φορτώνοντας τα την ευθύνη να βρουν τη λύση στα προβλήματα που οι “άλλοι”, όχι εμείς, ΠΟΤΕ ΕΜΕΙΣ , πάντα οι “άλλοι”, δημιούργησαν.
Σήμερα απλά καθόμαστε και μετράμε τα άστρα…
