Γράφει: Σωτηρία Βασιλείου
«Σαΐνι στα μαθηματικά το παχύδερμο», ψιθύρισε η Εύα, στην προ ημερών διορισθείσα και ορισθείσα υπεύθυνη της Τετάρτης Τάξης συνάδελφό της ενώ ταυτόχρονα έδειξε με την άκρη του ματιού μια μαθήτρια.
Η Μυρτώ κοίταξε την Εύα ξαφνιασμένη πασχίζοντας να κρύψει την αποστροφή για το χαρακτηρισμό. «Δεν νομίζω πως θα έπρεπε να μιλάμε έτσι για τα παιδιά», αρκέστηκε να πει. «Όντως πολύ καλή η Μελίνα και όσο για το βάρος μπορεί να το χάσει με κάποια ειδική βοήθεια».
«Τι λες καημένη; Δεν την βλέπεις που όλο τρώει και τρώει σαν γουρούνι;», αντέτεινε η Εύα και απρόθυμα άφησε στη μέση τη συζήτηση για να απαντήσει στο κινητό της.
«Χοντρή, χοντρή, πιάσε μας αν μπορείς», τσίριξε ξάφνου ένα πρωτάκι, απεσταλμένο της παρέας του στην Μελίνα, που μόνη περπατούσε νωχελικά μασουλώντας – διόλου νωχελικά – ένα κομμάτι σπιτικό κέικ. Κατασπαραγμός – σπαραγμός, έκανε η Μυρτώ το συλλογισμό, μάρτυρας στο χλευασμό και σε ένα δάκρυ – κραυγή.
Η ειρωνεία της Εύας, το πείραγμα του αγοριού, το δάκρυ της Μελίνας, οι πρόσφατες «αποδράσεις» εφήβων, οι μελέτες για το «bullying» και τέλος κάποιες παλιές αλλά ες αεί αιμάσσουσες μνήμες έστησαν χορό στο μυαλό της Μυρτώς. Κάτι καντάδες πήραν να σφυροκοπούν το μυαλό της… «Πατάω το κουμπί και βγαίνει μια χοντρή…», «Ο χοντρός και η χοντρή κάνανε γυμναστική…». Πειράγματα ίσως αθώα, σίγουρα όμως λάβα καυτή για τη ψυχή της μικρής υπέρβαρης Μυρτώ. Ένα βράδυ – θα ήταν έξι ετών τότε – έφτασε στο σπίτι και έπιασε ένα ψαλίδι και έκοψε την κοιλιά της για να βρει το λίπος και να το κόψει. Και όταν μεγάλωσε και κατάλαβε τα πώς και τα γιατί έκοψε το φαγητό για να απαλλαγεί από την κατάρα του λίπους… το οδυνηρό ήταν πως παραλίγο να έπαιρνε απαλλαγή και από τη ζωή.
Κοίταξε ξανά το κορίτσι. Ήρεμο φαινόταν αλλά αυτή η παράξενη ηρεμία – πιθανώς ερμηνευμένη και ως αναισθησία – τρόμαξε πιο πολύ τη Μυρτώ. Το γεγονός δε πως η μαθήτρια, μόνη πάντα, ετοιμαζόταν μετά το κέικ να φάει και σοκολάτα σήμαινε πως τα πράγματα έβαιναν προς ατραπούς ολισθηρούς, με ανύποπτο προορισμό.
Δώδεκα μήνες αργότερα η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική, καθώς η Μυρτώ, μετουσιώνοντας σε δράση την έγνοια της οδήγησε τη Μελίνα και τους γονείς της στην αναζήτηση ψυχολόγου και διαιτολόγου και παράλληλα μετουσίωσε τα πειράγματα των παιδιών σε συντροφιά και ενθάρρυνση.
«Είδες ε, πώς αδυνάτισε το παχύδερμο», έριξε ένα πρωί η Εύα το σχόλιό της. Η Μυρτώ προτίμησε να μην απαντήσει ενώ συλλογιζόταν πως η συνάδελφός της αποτελούσε, με όπλο την ιδιότητά της, ένα απειλητικό παχύδερμο.
