Γράφει: Μαρίτα Ντώνα
Χειμώνιασε και αυτός ο καιρός θυμίζει μοναξιά. Το κρύο σε κάνει να βάζεις τα χέρια στις τσέπες για να τα ζεστάνεις. Η μοναξιά να σκύβεις το κεφάλι, μην δουν οι άλλοι στα μάτια σου το κενό που θέλεις να καλύψεις μέσα σου.
Ακολουθούμε όλη μέρα προγράμματα και θα ακούσεις να σου λένε πως όλα είναι στο πρόγραμμα. Ο έρωτας όμως έρχεται ακάλεστος. Μπορεί να είναι φευγαλέος, όπως εσύ, για ν’ αποφύγεις την πολύ ώρα στο κρύο. Μπορεί από την άλλη να τον βάλεις στο πρόγραμμα αλλά τότε θα σε στήσει.
Δεν είναι ραντεβού ο έρωτας.
Είναι πρωτοβρόχι.
Είναι η δροσιά τα πρωινά και μια ανάσα σε μια γυμνή πλάτη.
Στο πρόγραμμα τρέχεις να προλάβεις ενώ στον έρωτα περιμένεις. Ανοίγεις τα φύλλα σου, την καρδιά σου και περιμένεις κάποιος να τυλιχτεί γύρω σου, να ζητήσει τη ζεστασιά σου.
Ο έρωτας δεν είναι «θα σου δώσω, αν μου δώσεις».
Είναι ανάγκη να μοιραστείς και να χαρίσεις.
Είναι η γλώσσα σου, που ζητάει να γευτεί.
Είναι πάθος που μακάρι να ήσουν εσύ.
Και θα έρθουν τα Χριστούγεννα, θα βλέπω τους άλλους να φιλιούνται στους δρόμους, μετά διάπλατα χαμόγελα… και θα αναρωτιέμαι, αλήθεια ο έρωτας έρχεται μόνο τις γιορτές;
Γιατί εγώ ποτέ δεν ερωτεύτηκα επηρεασμένη από αυτές ή μάλλον “συμβατικά” για τις γιορτές.
Φωτογραφία του “soomness“
