Κείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι γιατί ουρλιάζανε οι άνθρωποι.
Σάββατο, 13 Δεκεμβρίου 2008
Burnin’
Burnin’ And Lootin’
This morning I woke up in a curfew;
Oh God, I was a prisoner, too…
Could not recognize the faces standing over me,
They were all dressed in uniforms of brutality…
How many rivers do we have to cross,
Before we can talk to the boss?
All that we got, it seems we have lost,
We must have really paid the cost…
(That’s why we gonna be)
Burnin’ and a-lootin’ tonight;
(Say we gonna burn and loot)
Burnin’ and a-lootin’ tonight;
(One more thing)
Burnin’ all pollution tonight;
(Oh, yeah, yeah)
Burnin’ all illusion tonight.
Oh, stop them!
Bob Marley, 1973
Είναι πρωινά που ξυπνάς με απαγόρευση κυκλοφορίας. Οι δρόμοι κλειστοί, θρυμματισμένες αντιλήψεις, ουρλιαχτά στον αέρα, από εκείνα, τα βράδια του Αλέξη. Εκείνες τις νύχτες, που ο Θεός κρύφτηκε πίσω από τον άρρωστο καπνό του δακρυγόνου. Εκείνες τις στιγμές που έψαχνες την ανάσα που σου λείπει από τον κόκκινο ουρανό. Χημική απομάκρυνση ή ματωμένα μάτια; Έχει σημασία;
Θα μένεις φυλακισμένος στο σκοτάδι που σου έχτισαν. Τους εμπιστεύτηκες, φόρεσαν τις γοητευτικές τους μάσκες, φόρεσαν τις τρομακτικές τους μάσκες, τα προσωπεία μιας παράστασης που ρίχνει την αυλαία της πριν προλάβεις να ανοίξεις τα μάτια του χαρακωμένου σου εγωισμού.
Στολές… Στολές πολέμου, στολές μιας φαινομενικής εξουσίας, στολές ενός κόσμου αδιάφορου, στυγνού, που έπεσε ένα βράδυ ξανά σε κόμμα…
Κυριακή, 14 Δεκεμβρίου 2008
and Lootin’
Και είναι ποτάμια. Χείμαρροι που μεταφέρουν τη λάσπη. Σκληρή. Αδιαπέραστη. Στα χρόνια της αναξιοκρατίας, έχτισαν τον πύργο της Βαβέλ μπροστά από τις πόρτες και τα παράθυρά μας. Και είναι η φωνή μας άλλη μια γλώσσα στα σωθικά ενός ενοχλητικού χάους που απέμεινε χωρίς γέφυρες επικοινωνίας. Πως να διασχίσεις αυτό το διαολεμένο ποτάμι;
Χάσαμε ό,τι είχαμε σε ένα παζάρι συνειδήσεων…
Και το μυαλό σου σταματά. Αναρωτιέσαι. Δεν πληρώσαμε ήδη αρκετά για αυτά που χάσαμε; Δεν πουλήσαμε κάθε μας κομμάτι; δεν πληρώσαμε από την τσέπη μας κάθε ένα από τα ψέμματα με τα οποία αλείφουν το μυαλό μας;
Όταν η μόνη σου επιλογή για να κατορθώσεις να ψιθυρίσεις στα αυτιά τους είναι η φωτιά και η λεηλασία, επέλεξέ τις. Η φωτιά τους τραβά το βλέμμα. Η λεηλασία ξεσηκώνει τους γύρω σου, αυτούς που αδικούνται διπλά, αυτούς που πονούν.
Σταματήστε τους, με κάθε κόστος…
JAMMIN’ (1977)
No bullet can stop us now, we neither beg nor we won’t bow;
Neither can be bought nor sold.
We all defend the right; Jah – Jah children must unite:
Your life is worth much more than gold.
Καμιά σφαίρα δεν μπορεί να μας σταματήσει τώρα.
Δεν ικετεύουμε, δεν θα σκύψουμε το κεφάλι.
Κανένας δεν θ’ αγοραστεί, κανένας δεν θα πουληθεί.
Υπερασπιζόμαστε αυτό το δικαίωμα,
τα παιδιά, πρέπει να ενωθούν.
Γιατί η ζωή σου, αξίζει περισσότερο και απ’ το χρυσάφι.
CRAZY BALDHEADS (1976)
Build your penitentiary, we build your schools
Brainwash education to make us the fools
Hate is your reward for our love…
Χτίστε τα αναμορφωτήριά σας,
κι εμείς,
κι εμείς θα χτίζουμε τα σχολεία σας.
Εκπαίδευση πλύσης εγκεφάλου,
για να μας κάνετε να μοιάζουμε ηλίθιοι.
Ξεπληρώνετε την αγάπη με μίσος.
SLOGANS (1979)
Can’t take your slogans no more,
can’t take your slogans no more,
Wipe out the paintings of slogans
all over the streets,
confusing the people
while your asphalt burns our tired feet.
I see borders and barriers,
segregation, demonstration and riots,
a-sufferation of the refugees,
oh-oh, when, when will we be free?
We can’t take your slogans no more,
can’t take your slogans no more,
can’t take your slogans no more,
no more sweet talk from-a grimepit,
no more sweet talk from the hypocrites.
Δεν αντέχω πια τις φανφάρες σας.
Σβήστε τα συνθήματά σας από τους τοίχους,
αυτά, που μπερδεύουν τους ανθρώπους.
Κι η άσφαλτος…
Η άσφαλτος καίει τα κουρασμένα πόδια μας.
Βλέπω σύνορα και φράγματα,
ρατσισμό, διαδηλώσεις και ταραχές.
Βλέπω πρόσφυγες που υποφέρουν.
Πότε; Πότε θα ελευθερωθούμε;
Δεν αντέχουμε άλλο τις μεγαλοστομίες σας.
Λιγδιάρηδες, μη μας χαϊδεύετε άλλο τ’ αυτιά.
Υποκριτές, μη μας χαϊδεύετε άλλο τ’ αυτιά.
THE HEATHEN (1977)
Rise up fallen fighters
Rise and take your stance again.
‘Cause he who fight and run away
Live to fight another day.
Σηκωθείτε αγωνιστές που πέσατε στη μάχη.
Σηκωθείτε, και πάρτε τη θέση σας ξανά.
Εκείνος που μάχεται κι υποχωρεί,
ζει για να πολεμήσει μιαν άλλη μέρα.
Για έναν πιτσιρίκο, που ξάπλωσε στο χώμα, για να πατήσουμε στο σώμα του και να ανέβουμε λίγο πιο πάνω από τον πάτο που μας χάρισαν απλόχερα.
Συγνώμη ρε Αλέξανδρε.
