Γράφει: Μαρία Σκαμπαρδώνη
Γιατί αγαπώ να παίρνω λεωφορείο και να ταξιδεύω παντού, να αφήνομαι στο “όπου με βγάλει”.
Επειδή αυτό βοηθάει στην καλλιέργεια μίας ουσιαστικής θεώρησης για τον κόσμο, ανακαλύπτοντας τις ομορφιές άλλων περιοχών και τα δυνατά και αδύνατα σημεία τους.
Ανακαλύπτοντας το πόσο μικρός είναι πραγματικά ο κόσμος, διαπιστώνουμε ότι τον θεωρούμε μεγάλο επειδή απλά δεν ταξιδέψαμε για να αποκωδικοποιήσουμε τη μικρότητά του.
Η κάθε περιοχή είναι ένας μικρός πλανήτης, με δυνατά σημεία, με κακώς κείμενα, με μνημεία υψηλής αισθητικής και κτήρια πολιτιστικής σημασίας.
Όταν τα γνωρίζεις και τα βλέπεις από κοντά, αυξάνεται η γνώση σου για τον κόσμο, η αντίληψη και η ικανότητα της αντίληψης.
Κάθε τι καινούργιο που ανακαλύπτουμε, αποκαλύπτει ένα καινούργιο παράθυρο θέασης του κόσμου, αυξάνει την κριτική σκέψη περί του ωραίου, του καλαίσθητου ή όχι.
Όσο προχωρούμε, ο κόσμος έρχεται και συρρικνώνεται, επειδή συγκεντρώνεται πιο ολοκληρωμένα στη νοητική μας αντίληψη.
Όσο γνωρίζουμε, καταπολεμάμε την άγνοια και αποκτούμε σφαιρική αντίληψη. Και είναι ωραίο να επισκεπτόμαστε μέρη, περιοχές, τοποθεσίες επειδή έτσι ταξιδεύουμε και σμιλεύουμε μία πιο ολοκληρωμένη άποψη για τον κόσμο γύρω μας.
Ο κόσμος είναι μικρός… και όσο τον γνωρίζεις, το ανακαλύπτεις αυτό καλύτερα.
