Λοιπόν. Ανάμεσα σε Κωνσταντινούπολη και Άγκυρα, υπάρχει η επαρχία Bolu. Το γεγονός αυτού του “ανάμεσα” την κάνει γοητευτικό προορισμό,
με τους γείτονες να παίζουν μπαλίτσα με βίλες στην περιοχή, τουρισμό, είτε πιστεύει στον Αλλάχ είτε όχι, ενώ η σχετική καμπάνια μοιάζει κάπως έτσι συνήθως:
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, μια ομορφιά παίζει στην περιοχή, η οποία είναι δασωμένη και έχει και τις λίμνες της. Η Bolu σα να λέμε, είναι κάτι σε λίμνη Πλαστήρα, στην τιμημένη Καρδίτσα, απλώς, ανάμεσα στις μπαμπάτσικες πόλεις της Τουρκίας.
Ένα παλικάρι λοιπόν κι η επιχείρησή του, η Burj al Babas, είδε την τεράστια ευκαιρία κι είπε να την αρπάξει. Αποφάσισε που λες να χτίσει 732 κάστρα τύπου “πύργος της Disney” σε ένα χωριό της περιοχής που ακούει στο εύηχο Mudurnu (Τόσα ου μόνο η Κουμουνδούρου) και το τελικό αποτέλεσμα να θυμίζει κάτι σε αυτό:
Αλλά.
Η οικονομική κρίση χτύπησε τους απέναντι, η λίρα έχασε τη δύναμή τους, κι εφόσον κάθε μία από τις βίλες κόστιζε ανάμεσα σε 400.000 και μισό μύριο ευρώ, η φάση στο Mudurnu είναι κάπως έτσι:
Κάστρα να πάνε η φάση. Ας το κάνουν πίστα για πέιντμπολ.
“Ένα παιδί μετράει τα κάστρα.” Μενέλαος της Τροίας.
Πάντως, είχε φτάσει κοντά. Να τα λέμε κι αυτά.