Δεν είναι λίγες οι φορές που θα πάρεις μια στροφή ταχύτερα απ’ ότι θα έπρεπε. Ή θα είσαι συνεπιβάτης σ’ ένα αυτοκίνητο το οποίο κινείται γρηγορότερα από το νορμάλ. Τότε ίσως το πεις δυνατά, ίσως το πεις μέσα σου ψιθυριστά: “Σουμάχερ!”. Το “μέγεθος” του Michael Schumacher είναι μεγαλύτερο απ’ ότι φανταζόμαστε.
Ένας από τους καλύτερους οδηγούς στην ιστορία όλου του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ο Michael Schumacher, ο πιο πετυχημένος οδηγός στην Φόρμουλα 1. Ο πιο ολοκληρωμένος πιλότος, ο οποίος συνδύαζε τεράστιο ταλέντο, άριστη φυσική κατάσταση, εμμονή στους στόχους του και εκπληκτική ικανότητα στην βελτίωση και στην εξέλιξη των μονοθεσίων του.
Ο Γερμανός μπορούσε να κερδίσει κάθε αγώνα, ανεξαρτήτως της θέσης που εκκινούσε. Και αυτό δεν οφειλόταν σε τίποτα άλλο παρά στην ικανότητα που είχε: να κάνει έναν ολόκληρο αγώνα σε ρυθμούς δοκιμαστικών, καθώς και στις εμπνευσμένες στρατηγικές που συμφωνούσε με την εκάστοτε ομάδα του. Αξιομνημόνευτη ήταν και η ικανότητα του στο βρεγμένο οδόστρωμα.
Φυσικά, το άρθρο δεν φτιάχτηκε για να μας μάθει τα κατορθώματα του Michael Schumacher (θυμήσου, στη youropia βρίσκεσαι), καθώς οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους: 7 παγκόσμια πρωταθλήματα, 91 νίκες, 77 ταχύτεροι γύροι και πολλά ακόμα ρεκόρ. Το άρθρο έγινε για να σου παρουσιάσει τον πιο άτυχο, πιθανότατα, οδηγό της F1.
Παρουσιάζουμε τον Γερμανό ως εξαιρετικά άτυχο οδηγό, καθώς μικρές λεπτομέρειες στην καριέρα του θα τον είχαν φτάσει στα 10+ πρωταθλήματα και σε περισσότερες από 100 νίκες. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
1997
Ο Σούμι, έχει αναστήσει το “ερείπιο” της Ferrari, ήδη από τη 2η του σεζόν σε αυτήν. Στο τελευταίο αγώνα στη Χερέθ, μάχεται με τον Villeneuve της Williams για το πρωτάθλημα. Στους τελευταίους γύρους, με τη βαθμολογία στο 78-77 υπέρ του Σουμάχερ, ο Villeneuve είναι αναγκασμένος να προσπεράσει τον Γερμανό. Και το επιχειρεί…
Ο Μίκαελ αποκλείστηκε από το πρωτάθλημα επειδή χτύπησε τον Καναδό. Κανείς δεν είπε ότι και ο Γερμανός είχε μια στροφή να πάρει. Κανείς δεν είπε ότι αν ο Schumi συνέχιζε στο πλάι της Williams θα είχε βρεθεί εκτός πίστας καθώς ο Villeneuve χρησιμοποίησε όλο το πλάτος της πίστας (λόγω της γωνίας με την οποία εισήλθε στη στροφή) και δεν άφησε αγωνιστική γραμμή για την Ferrari.
Με τους σημερινούς κανονισμούς θα είχαμε ένα: “He pushed me wide” και ποινή για τον Καναδό πρωταθλητή. Ας πούμε ότι είχαμε μια λάθος επιλογή από τον Μίκαελ Σουμάχερ.
1998, Σπα.
Επειδή βρέχει ο Michael Schumacher έχει εξαφανιστεί μπροστά απ’ όλους τους αντιπάλους του. Ο Hakkinen, ο κύριος διεκδικητής του τίτλου, βρίσκεται από νωρίς εκτός αγώνα.
Όλα δείχνουν ότι ο Σουμάχερ θα φύγει με τους 10 πόντους της νίκης από το Βέλγιο, ανακτώντας την 1η θέση στη βαθμολογία. Όμως ο Κούλθαρντ, στον οποίο ο Γερμανός ετοιμάζεται να σκάσει ντροπιαστικά γύρο, έχει διαφορετική άποψη:
Οι αγωνοδίκες δικαιώνουν τον Σκωτσέζο καθώς βλέπουν από την τηλεμετρία ότι άφησε το πόδι του από το γκάζι και δεν πάτησε φρένο. Βέβαια, όλοι ξεχνάνε το γεγονός ότι ο Κούλθαρντ άργησε να αφήσει τον Μίκαελ να περάσει. Στο βίντεο φαίνεται ότι η Ferrari ήταν κοντά στη McLaren 4 με 5 στροφές πριν από το ατύχημα. Κάτι το οποίο έκανε τον Σούμι να μην γνωρίζει για το αν το προπορευόμενο μονοθέσιο θα τον αφήσει ή θα δώσει κανονική μάχη για να το περάσει. Κανείς δεν ανέφερε το γεγονός ότι ο Ντέιβιντ παρέμεινε στην αγωνιστική γραμμή, ενώ στο 95% των αντίστοιχων περιπτώσεων, ο αργός συνδυασμός παραχωρεί την αγωνιστική γραμμή στον ταχύτερο. Στα 2 παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε την χαμηλή ορατότητα λόγω βροχής. Ένας λόγος παραπάνω για τον οποίον ο Κούλθαρντ θα έπρεπε να είχε διαφορετική συμπεριφορά.
Παρ’ όλα αυτά, ο Σουμάχερ κρατάει ζωντανό το πρωτάθλημα μέχρι τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στη Σουζούκα. Ενώ βρίσκεται στην pole position και όλα είναι ανοιχτά, τον προδίδει ο συμπλέκτης του…
Silverstone, 1999
Ο όγδοος αγώνας της χρονιάς. Ο Σουμάχερ στη βαθμολογία απέχει μόλις 8 βαθμούς από τον Χάκινεν. Στη Stowe, το σύστημα πέδησης του Γερμανού καταρρέει, βγαίνει εκτός πίστας με πολλά χιλιόμετρα και σπάει το πόδι του. Μένει εκτός για 6 αγώνες.
Ο Χάκινεν με την McLaren κάνει μια πολύ μέτρια χρονιά και φτάνει να μάχεται με τον “λίγο” Irvine μέχρι τον τελευταίο αγώνα, στον οποίον, όταν φτάνουν, ο Ιρλανδός προηγείται στη βαθμολογία! Όλοι γνωρίζουμε ποιος θα ήταν ο πρωταθλητής του 1999 αν τα φρένα είχαν αποφασίσει να προδώσουν τον Michael Schumacher σε μια άλλη στροφή της πίστας και όχι στην ταχύτατη Stowe.
Suzuka, 2006
Στην αρχή του προτελευταίου αγώνα η βαθμολογία γράφει: Micheal Schumacher 116, Fernando Alonso 116. Ο Γερμανός είναι επικεφαλής του αγώνα, με τον Ισπανό να τον ακολουθεί, όταν ο κινητήρας του παραδίδει πνεύμα. Ο Σουμάχερ χάνει ουσιαστικά το πρωτάθλημα καθώς αντί να πάει στην Βραζιλία (τελευταίος αγώνας στον οποίον παρά τις νέες ατυχίες, είχε εξαιρετική απόδοση) επικεφαλής στην βαθμολογία, βρίσκεται στο -10.
2007 – 2008
Τι έδειξε η επιστροφή του Michael Schumacher στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού την τριετία 2010-2012; Ένα πράγμα: Έφυγε από την ενεργό δράση πολύ νωρίτερα απ’ ότι έπρεπε. Όντας πάνω από 40 ετών στο πιο απαιτητικό άθλημα του κόσμου. Έτρεχε με πιλότους που θα μπορούσαν να ήταν παιδιά του, δείχνοντάς τους τι δεν θα μπορούν να κάνουν σα βρεθούν στην ηλικία του. Με αποχή 3 χρόνια από το σπορ. Με μη ανταγωνιστικό μονοθέσιο, κατέβηκε στη πίστα. Γιατί το πάθος του για τους αγώνες θα τον έπνιγε. Όπως ο συνονόματος Michael Jordan, χρειαζόταν μια ακόμη γερή δόση, μπας και ηρεμήσει.
Παρ’ όλα αυτά, το είχε. Να θυμηθούμε την απίστευτη μάχη άμυνας με τον Hamilton στη Monza το 2011. Όπου ο Ross Brawn (ηγέτης της Mercedes) τον παρακαλούσε να μην υπερβαίνει τους κανονισμούς και να… αφήσει τον Βρετανό να περάσει. Να θυμηθούμε το αγώνα rollercoaster στον Καναδά την ίδια χρονιά. Όπου ο Μίκαελ, σε συνθήκες που άλλαζαν συνεχώς, πήρε μετά από μάχες μια πανάξια 4η θέση. Το βάθρο στη Βαλένθια του 2012. Και φυσικά την pole του 43χρονου στο Μονακό:
Και φτάνουμε στο ρητορικό ερώτημα: Ποιος θα έπαιρνε το πρωτάθλημα το 2007 και το 2008 σε περίπτωση που ο Μίκαελ δεν έφευγε προσωρινά από την ενεργό δράση και συνέχιζε με την Ferrari; Το 2007 το πήγε ο Ράικονεν με την… Ferrari και το 2008 το έχασε για ένα πόντο ο “λίγος” Massa με την… Ferrari.
Ο Lewis Hamilton, ένας τεράστιος οδηγός, προσπαθεί να φτάσει τα ρεκόρ του Schumi. Όμως οδηγεί από την πρώτη μέρα πρωτοκλασάτα μονοθέσια, ενώ ο Schumi έφαγε 3 χρόνια σε μέσης δυναμικότητας ομάδες. Παρά τις πολλές του ατυχίες, ακόμη “τρέχουν” να τον φτάσουν.