Βρισκόμαστε στο 1941. Έως και τα μέσα του 1942, οι Ιταλοί, ως κατακτητές ελέγχουν την πόλη της Καρδίτσας και τον ορεινό της όγκο. Το φθινόπωρο του 1942, το βουνό παύει να βρίσκεται κάτω από τον έλεγχό τους. Οι Έλληνες της αντίστασης πληθαίνουν και παρενοχλούν τον κατακτητή.
Ανατινάζουν τη σιδηροδρομική γέφυρα του Καράμπαλη όπως ακριβώς και τη γέφυρα στους Στεφανουσαίους, μεταξύ Καρδίτσας και Τρικάλων. Η σιδηροδρομική συγκοινωνία διακόπτεται και ο δρόμος μεταξύ Καρδίτσας και Τρικάλων είναι σε τραγική κατάσταση. Οποιαδήποτε ενίσχυση του στρατού των Ιταλών χρειάζεται ώρες. Το βράδυ της 10ης Μαρτίου του 1943 επιβάλλουν απαγόρευση της κυκλοφορίας στην πόλη και την ίδια νύχτα, αποχωρούν προς τα Τρίκαλα.
Το πρωί της 11ης Μαρτίου του 1943 οι κάτοικοι της Καρδίτσας ξυπνούν σε μια ελεύθερη πόλη. Στις 12 Μαρτίου, τα τμήματα της Αντίστασης μπαίνουν συνταγμένα στην πόλη, και ακολουθεί παλλαϊκή συγκέντρωση.
Η Καρδίτσα είναι η πρώτη ελεύθερη πόλη, σε ολόκληρη την Ευρώπη, από τις δυνάμεις του Άξονα. Είναι λοιπόν η πρωτεύουσα της ελεύθερης Ελλάδας.
Η Καρδίτσα, θα παραμείνει πρωτεύουσα της ελεύθερης Ελλάδας για οχτώ μήνες. Τον Οκτώβρη του 1943, η πόλη καταλαμβάνεται εκ νέου, αυτή τη φορά από τους Γερμανούς, οι οποίοι και συνεχίζουν την κατοχή τους για έντεκα μήνες, ως το Σεπτέμβρη του 1944.
Η παλιά Καρδίτσα
Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες προέρχονται από το λεύκωμα “Περίπατος στην παλιά Καρδίτσα, τόμος Α'”, του Φώτη Βογιατζή.
