Γράφει: Σωτηρία Βασιλείου
Έτος γιορτινό το 2012 για τη Θεσσαλονίκη καθώς πέρασαν εκατό χρόνια από την απελευθέρωσή της. Κι ενώ δήμος και οργανώσεις ετοιμάζονται για έναν λαμπρό εορτασμό τον Οκτώβριο συνέβη μία πρωτοφανής για τα δεδομένα της πόλης διάρρηξη οχετών.
Πρωτοφανής, διότι πώς να το κάνουμε, η Θεσσαλονίκη αυτοσυστηνόταν πάντοτε ως κομίζουσα το φωτοστέφανο του Αγίου Δημητρίου, ως θεματοφύλακας αξιών και ηθών. Και τώρα, σε λίγες μέρες σκάνδαλα ήρθαν στο φως και ευυπόληπτοι παράγοντες της πόλης σύρθηκαν στο εδώλιο για τοκογλυφία, υπεξαιρέσεις, εκβιασμούς και έμμεσο(υς) φόνο(υς). Και επειδή η μνήμη είναι κάποτε ασθενής, ας μην λησμονήσουμε και το προ μηνών ξεμπρόστιασμα φημισμένης μπουτίκ που άλωσε την εφορία και ενίοτε πουλούσε σε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Ναι, όλα αυτά τα τρομερά και αήθη συνέβησαν στην Θεσσαλονίκη, την ηθική και τη συντηρητική, και όχι, για άλλη μια φορά, στο διεφθαρμένο αθηναϊκό κέντρο. Και όλα τούτα την παραμονή των εορτασμών. Ηλεκτροσόκ! Αποκάλυψη μεγάλη και τρομερή! Και αυθόρμητα θυμήθηκα την Αποκάλυψη του Ιωάννη: «Και εκ του καπνού εξήλθον ακρίδες εις την γην και εδόθη εις αυτάς εξουσία ως έχουσιν εξουσίαν οι σκορπιοί της γης… Και αι μορφαί των ακρίδων ήσαν όμοιαι με ίππους ητοιμασμένους εις πόλεμον και επί τας κεφαλάς αυτών ήσαν ως στέφανοι όμοιοι με χρυσόν και τα πρόσωπα αυτών ως πρόσωπα ανθρώπων».
Τα πιο πάνω δεν συνέβησαν βεβαίως τώρα. Τώρα απλά ήρθε στο φως η τραγωδία που εκτυλισσόταν χρόνια σε μια πόλη εθελοτυφλούσα. Διαμαρτυρίες πολλές εκδηλώθηκαν για τη βρώμα του Θερμαϊκού και των σκουπιδιών κατά τις απεργίες. Την άλλη βρωμιά ποιος θέλησε να την αντιληφθεί; Ο νόμος μιας αξιοθρήνητης, εκκωφαντικής όσο και εγκληματικής σιγής πρυτάνευε παντού και μια μεταξωτή κουρτίνα επέτρεπε στο φιλοθέαμον κοινό την πρόσβαση αποκλειστικά και μόνο σε όσα ήθελε να δει. Ωστόσο, όταν πήρε να χύνεται και αίμα ή μάλλον όταν η τάξη πήρε να επιβάλλεται ελέω οικονομικής κρίσης τα κυκλώματα αποκαλύφθηκαν μαζί και τα εγκλήματά τους.
Ελπίζω, τουλάχιστον, έστω και τώρα, η καρικατουρίστικη ελίτ που βρέθηκε δέσμια της δικαιοσύνης, να λάβει την τιμωρία που της αξίζει, ώστε να παύσει να ασελγεί επί μίας πόλης ολόκληρης. Θα είναι αυτός ο καλύτερος, ο πλέον ουσιαστικός εορτασμός για την απελευθέρωση.
*Φωτογραφία: Μάγδα Διαμαντέλη