Γράφει: Ντώνα Μαρίτα
Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχω κάνει στη ζωή σου.
Δεν ξέρω πόσο βαθειά σ’ έχω χαράξει και ας μοιάζει η κάθε φορά σαν την πρώτη που σ’ είχα κοιτάξει.
Μονές, ζυγές, λίγες φορές μ’ άφησες από κοντά να σου τα πω.
Αυτά που νιώθω σαν καρφιά στα πόδια μου τα ματωμένα.
Πόσες φορές περπάτησα από μακριά ως εσένα.
Απ’ όλα τούτα και άλλα πολλά
τίποτα δεν μετανιώνω
και ας είναι ακόμα τέτοιος ο καιρός που μόνο στο ύπνο μου μπορώ να σε αγγίζω.
Κάθε φορά από μακριά που σου μιλώ μοιάζει και μ’ ένα νέο αντίο.
Πόσες φορές ακούστηκες αυτή η λέξη, που μοιάζει με αστείο.
Και εγώ ποτέ μου δεν απέφυγα της μοίρας το γραφτό.
Να ανατριχιάζω με τα λόγια σου και να φοβάμαι μήπως το άγγιγμα σου μου κάνει και άλλο κακό.
Αλήθεια, πόσο φοβάμαι μήπως κολλήσω πάνω σου και σαν δεύτερο δέρμα σ’ ακολουθώ.
Όλο μου λες να μην σ’ αφήσω, να μην εξαφανιστώ
για να κάνουμε κάτι κοινό μαζί.
Να γράψουμε μαζί κάτι δικό μας, ένα τραγούδι φαντάσου.
Στο πρώτο κουπλέ να γνωριστούμε ξανά από την αρχή.
Στο δεύτερο κουπλέ να περάσουμε ώρες πολλές μαζί.
Στο ρεφρέν να ζήσουμε μια νύχτα μαγική.
Όλα αυτά να επαναλαμβάνονται στους υπόλοιπους στίχους
και το τραγούδι να παίζει ξανά και ξανά από την αρχή
χωρίς κανένα διάλειμμα, ούτε χωρισμούς
χωρίς καμιά άσχημη στιγμή.
Τόσο προσπάθησα θαρρώ,
τόσο και άλλο τόσο.
Δεν ξέρω μέχρι πότε θα αντέχω να προσπαθώ.
Μα μέχρι τότε το καπέλο μου βγάζω και σε προσκαλώ για άλλη μια φορά σ’ έναν ερωτικό χορό.
Έλα και σε περιμένω.
Θέλω να σ’ έχω για καιρό δικιά μου αλλά και αν δεν γίνεται αυτό,
θέλω να σ’ έχω έστω και για λίγο!
