Γράφει: Σωτηρία Βασιλείου
Εν Ελλάδι: Γυρεύουμε αγωνιωδώς τον χαμένο θησαυρό… ο οποίος ήταν cd λευκομαλλούσας αλλά με κάποιο μαγικό ραβδί, κάπου κάπως κάποτε, μετατράπηκε σε φλασάκι. Και τώρα, αστυνόμοι και κλέφτες κυνηγούν τη λίστα, η οποία μάλλον περιλαμβάνει και ληστές… Στο μεταξύ, ενώ η λίστα κόβει βόλτες, μάλλον και τα όποια κλοπιμαία έγιναν άφαντα.
Παράλληλα με τη λίστα της ασπρομαλλούσας κόρης κυκλοφορούν και άλλες λίστες… Και επειδή πήξαμε στις λίστες ας γίνει το αυτονόητο: να συνεργαστούν τα όργανα και να καταρτίσουν τη λίστα των ληστών, αντί να κρούουν κύμβαλα!
Και παράλληλα ονειρευόμαστε και τα 600 δις του Καναδά. Να δεις που σε λίγο θα γράφουμε επιστολές να στείλουν και σε εμάς, προσωπικά, λίγα Ευρώ οι κύριοι καταθέτες…
Να μην λησμονήσω και την κατακόρυφη αύξηση στις πωλήσεις ανιχνευτών μετάλλων… Να δεις που σε λίγο θα γυρεύουμε και κρυμμένους οθωμανικούς κι εβραϊκούς θησαυρούς.
Εν Κύπρω: Αλληλοτρωγόμαστε. Τι; Θα μας βρει και θα μας φάει ολόκληρους το ΔΝΤ; Ο Πρόεδρος παραπονιέται στην Αθήνα διότι… δεν τον παίζουν τα άλλα τα παιδιά στο νησί… Παραπονιέται επίσης για τη συμπεριφορά του λιονταριού απέναντι στο μυρμήγκι και επιμένει να γαργαλά τη λιονταρίσια πατούσα (γιατί άραγε).
Άσε που ο Πρόεδρος της χώρας, η οποία προεδρεύει του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης λησμονά συστηματικά και τους κανόνες του Ξενίου Διός (μάλλον τον μπέρδεψε ο Ξένιος Ζευς του Δένδια). Όσον αφορά στα χαλαρά αστεία, στην ΕΡΤ… «θα μας αφήσουν χωρίς μαλλιά (και γελάκι)» είναι για να σηκώνεται η τρίχα κάγκελο.
Και το θησαυρό τον αληθινό, εκείνο το θεόσταλτο το αέριο, δεν το αξιοποιούμε πολιτικά όσο θα έπρεπε. Αντιθέτως αξιοποιούμε αλυσιτελώς το απαράμιλλο ταλέντο μας στη φαντασιακή ρητορεία.
Α ναι… και κάπου εκεί στη νεκρή ζώνη αφήσαμε να διαδραματιστεί σκηνικό κλέφτες κι αστυνόμοι… Αλλά κάτι πήγε στραβά και σιδηροδέσμιοι βρέθηκαν οι δεύτεροι.
Όπου και να ταξιδέψεις ο ελληνικός κόσμος, με κάποιο τρόπο σε πληγώνει… Παιδική Χαρά… και ο Χάρος είναι εδώ… Πιο πολύ αντιλαμβάνονται το χνώτο του οι ασφαλισμένοι που δεν μπορούν να υποβληθούν στη θεραπεία τους, οι μέχρι πρότινος αξιοπρεπείς οικογενειάρχες και νυν απελπισμένοι άνεργοι, οι φερέλπιδες νέοι, που βλέπουν τις ελπίδες τους να εξανεμίζονται, οι χιλιάδες Ελλαδίτες μετανάστες στην Κύπρο, που βλέπουν τη μετάσταση της κρίσης.
Κι όμως… το θαύμα ζει ακόμα. Εφόσον με όλα αυτά που συμβαίνουν ανακαλύπτεις άτομα που ακόμα αγωνίζονται σε αυτό τον τόπο, για να υπάρξει μέλλον στον τόπο αυτό, το θαύμα επιβιώνει. Το θαύμα υλοποιείται μέσα από δουλειά και ανάπτυξη… την οποία οφείλουμε να προωθήσουμε, εγκαταλείποντας – ανεξάρτητα από το όποιο ψυχικό κόστος – την πίστη σε κρυμμένους θησαυρούς.